Truri ka një rol shumë më të rëndësishëm në procesin e humbjes së peshës sesa mendohej më parë. Një grup studiuesish kanë arritur në një përfundim të ri rreth shtimit në peshë.
Pse të marrim përsëri peshë pas dietës? Rezulton se pas humbjes së peshës, sinjalet e trurit që shkaktojnë urinë amplifikohen, gjë që na bën të hamë më shumë derisa të kthehemi në peshën tonë origjinale. Studimi u bë, në fazën e parë, tek minjtë.
Studiuesit kanë identifikuar një shteg të trurit te minjtë që mund të shpjegojë pse njerëzit priren të rifitojnë peshën e humbur. Terapitë e ardhshme që synojnë këtë shteg mund të ndihmojnë në mbajtjen e peshës pas një diete.
Gati gjysma e njerëzve me dhjamosje që marrin pjesë në programet e humbjes së peshës shërohen nga pesha e humbur brenda pesë vjetësh. Mekanizmi prapa kësaj rifitimi të peshës është i panjohur, por mund të lidhet me qelizat e vendosura në hypothalamus të quajtur neuronet AgRP, të cilat më parë janë treguar se luajnë një rol të rëndësishëm në rregullimin e urisë. «Ato aktivizohen kur trupi ka pak karburant dhe kur janë aktivë, shkaktojnë uri të madhe»,—shpjegon studiuesi Brad Lowell nga Beth Israel Deaconess Medical Center në Masaçusets.
Pse të hiqni dorë nga sheqeri plus alternativat natyrale të ëmbla
Pse të shtojmë përsëri peshë
Shumë rajone të ndryshme të trurit dërgojnë sinjale në neuronet AgRP nëpërmjet lidhjeve të njohura si sinapse. Këto lidhje mund të forcohen ose të dobësohen, duke ndryshuar forcën e sinjaleve që kalojnë përmes tyre – sa më e fortë të jetë lidhja, aq më i fortë është mesazhi.
Për të parë se si humbja e peshës ndikon në këto sinapse, Lowell dhe ekipi i tij matën aktivitetin në trurin post-mortem të nëntë minjve. Pesë agjëruan për 16 orë para se t’i ekzaminonin trutë. Studiuesit stimuluan rajonet e njohura të trurit për të transmetuar sinjale tek neuronet AgRP duke përdorur optogjenetikën, një teknikë që aktivizon qelizat me dritë. Si përgjigje, minjtë që agjëronin kishin më shumë aktivitet në një pjesë të hipotalamusit të quajtur bërthama hipotalamike paraventrikulare (PVH) sesa minjtë që nuk agjëronin. Ky rajon i trurit dihet se është i përfshirë në metabolizëm dhe rritje.
Studiuesit i heshtën këto neurone PVH në një grup të veçantë minjsh agjërimi dhe më pas gjurmuan se sa ushqim hëngrën minjtë në 24 orë. Mesatarisht, minjtë hëngrën rreth 33 për qind më pak ushqim se minjtë në një grup kontrolli dhe rifituan më pak peshë gjatë shtatë ditëve. Eksperimente të tjera treguan se pasi minjtë rifituan peshën që kishin humbur nga agjërimi, sinjalizimi i amplifikuar nga neuronet PVH u kthye në normalitet.
Së bashku, këto gjetje sugjerojnë se rifitimi i peshës nxitet nga një rritje e përkohshme e sinjalizimit nga neuronet PVH tek neuronet AgRP.
Përfundimi i studiuesve: uria nuk është zgjidhje
“Uria e tepërt është një problem mjekësor dhe shumë pak uri është një problem mjekësor. Nëse duam të përpiqemi të kuptojmë se si t’i trajtojmë këto probleme, duhet të kuptojmë se si funksionon uria,” thotë Lowell
Terapitë e ardhshme që frenojnë sinjalizimin nga neuronet PVH, për shembull, mund t’i ndihmojnë njerëzit të ruajnë humbjen e peshës, thotë ai. Megjithatë, nevojiten më shumë kërkime për të kuptuar më mirë funksionin e neuroneve PVH dhe pasojat e heshtjes së tyre. “A mund ta bësh pa efekte anësore? Ne nuk e dimë ende këtë,” thotë Lowell. /WOWbiz.al
Foto: pexels
